The Hours

Bu sabah cok erken uyandik.Sevgili konferansa gidecekti.Sabah yedide onu yolculadim.Uyaninca uyumak adetim degildir.Ben de ne zamandir izlemeyi istedigim bir film olan The Hours 'u izleyeyim dedim.Hava firtinali yagmurlu tam film havasi olmasinin yanisira tam da boyle bir filmin havasi.
Film 2002 yapimi cogu kisi izlemistir.Kadro ise yildizlar geciti.Merly Streep,Julianne Moore,Nicole Kidman,Ed Harris...Zaten filmde Virgina Woolf'u oynayan Kidman bu roluyle Oscar i kapmis.Yalan yok filmde oynadigini biliyorum ama film basladigi andan itibaren kapilip gitmisim sonra dank etti ki ya Virginia  Kidman di ya diye.
Filmi anlatacak degilim.Ama bana yalniz olmadigimi hissettirdi,en depresif anlarimda bir deli olmadigimi ya da olsam bile benim gibi insanlar oldugunu hatirlatti.Yasamimi hatirlatti.An da kalmanin mutlulugunu.Ve kucucuk seylerin hayatimizda ne buyuk travmalara yol actigini.Belki de tum hayatimizi o travmaya ragmen yasamaya calistigimizi.Bazi kisilerin bazi seyleri buyuttugunu ama bunun elinde olmadigini.Tum mutsuzluklara ragmen farkinda olmanin derinligi.Ve bence filmin daha dogrusu Woolf'un -cunku bu film  iki kitabin karisimi gibi Mrs.Dalloway ve M.Cunningham 'n Saatler kitabi- soyledigi soz :

                  "Insanlar boyledir iste.Birbirleri icin hayatta kalirlar."

Filmin muzikleri ise beni ilk dakikadan itibaren ele gecirdi.Zaten adam ilahmis.Philip Glass.Gec kesfedisimin vermis oldugu etkiyle uc saattir dinliyorum.Mutlaka dinlenmeli youtube a The Hours soundtrack yazin ve keyfini cikarin.

Ve filmde en sevdigim karenin fotosu da budur.Olu kusun yanina uzanan Virgina...

***bir de baska bir bilgisayardan yaziyorum turkce karakter yok.sinir oldum.